Doe niet zo moeilijk! Een veelgehoorde verzuchting in relaties. De een vindt iets niet leuk en wil daarover praten en doet dat ook, alles komt uit de kast wat er maar een beetje toe doet. De ander heeft daar geen zin in of vindt dat er van een mug een olifant wordt gemaakt. Jee, wat doe jij moeilijk, zeg!
Zijn reactie is begrijpelijk. Je wilt uitleggen hoe je je voelt en wordt dan zonder pardon afgeserveerd. Je doet moeilijk. Punt. Einde gesprek. En dat niet alleen. Je wordt ook gekwalificeerd als een moeilijk mens op een moment dat je juist hartstikke helder wilde maken wat er in je omgaat, waarom je je rot en geërgerd voelt door de woorden of het gedrag van de ander. Niet fijn en nogal kwetsend. Terwijl je van jezelf weet dat je juist goed communiceert, dat je luid en duidelijk bent in je meningen, dat je doorzichtig bent en allesbehalve iemand die moeilijk doet.
Als mensen zeggen dat ze hun partner moeilijk vinden, denk ik weleens: Hoezo, je wilde toch geen sufkont op de bank? Je wilde toch een partner met pit in zijn of haar donder? Die eerlijk is, voor zijn of haar mening uitkomt, geen flauwekul verkoopt, zegt wat er in het hoofd en hart omgaat? Je had toch geen behoefte aan iemand die maar ja en amen knikt, die bij alles roept Ja, da’s goed, en zich als een mak lammetje gedraagt? Daar moet je toch niet aan denken, je zou toch gillend gek worden!
De vraag is of dit soort makkelijke meegaande types sowieso bestaan? Mogelijk wel, maar dan zijn ze toch tamelijk schaars. Elk mens worstelt regelmatig met problemen die hij op zijn bord krijgt door de woorden of het gedrag van de partner. En elk mens heeft regelmatig de behoefte om te zeggen wat hij op zijn lever heeft, tekst en uitleg, alles erop en eraan, je kan immers niet duidelijk genoeg zijn. Tja, het is waar, het zijn vaak niet de makkelijkste gesprekken, in relaties kunnen problemen soms heel complex zijn, juist omdat er naast de objectieve feiten ook veel gevoelens, emoties en ingewikkelde achtergronden een rol kunnen spelen. Dus ja, dat zijn soms moeilijke gesprekken. So what?
De andere kant van de medaille. Er zit je iets flink dwars en je wilt onmiddellijk je ei kwijt. Begrijpelijk. Maar het kan precies het verkeerde moment zijn. De stemming is er niet naar, de kinderen jengelen om aandacht, druk, haast, de telefoon gaat, moe… Als je dan toch doordramt is het in zo’n situatie gemakkelijk gezegd: Doe niet zo moeilijk! Hoe onterecht het ook is. Het zou wijzer geweest zijn als de ander met enige tact zou vragen om het gesprek op een ander tijdstip te voeren, als er tijd en aandacht voor kan zijn.
Communicatie is niet altijd gemakkelijk. Doe niet zo moeilijk, kan, zoals gezegd, betekenen dat het tijdstip verkeerd gekozen is. Het kan overigens ook betekenen dat het gesprek voor de ander letterlijk te moeilijk is, dat het lastig is te begrijpen, dat het probleem te veel verstopt zit in de woordenstroom. Wat de ander eigenlijk wilt zeggen is: Ik vind het moeilijk, ik begrijp het niet helemaal… Voor de helderheid zou het natuurlijk verstandig zijn dat die ander dat dan ook zou zeggen in plaats van je af te serveren.
Doe niet zo moeilijk, in alle gevallen is die opmerking goed voor een onaangename discussie waaronder het werkelijke probleem bedolven wordt. Wat mij betreft mag die zinsnede in het boekje ‘Nooit Meer Zeggen’. Daarin kom je hopelijk ook tegen het woord Belachelijk en de opmerking Je bent net je moeder! Onder andere… Wat zou er wat jou betreft zeker ook inmoeten?
Jan Jaap van Hoeckel