Nou, dat ‘natuurlijk’ werd door haar vriend niet erg gewaardeerd, wat was er zo natuurlijk aan dat haar man de reis betaalde, terwijl zij toch ook een baan had? De gemoedelijkheid verdween een beetje uit het gesprek. Zij snapte niet waar hij het over had. Haar man betaalde de reis, dat was vanzelfsprekend wat haar betreft...
Jij mag ook wel eens een keer koken! De vrouw klonk nogal bitsig, hij liet zijn krant zakken, een beetje maar, zijn ogen waren net zichtbaar. Hij zei niks, zijn ogen des te meer. Na zo’n twintig jaar huwelijk heb je niet veel woorden nodig om helder te maken wat je vindt van de ander. Zijn blik viel niet in goede aarde. Je vindt het kennelijk de gewoonste zaak van de wereld dat ik elke dag maar weer kook! Hij knikte, dat vond hij inderdaad.
De vanzelfsprekendheden in ons bestaan. Zo beginnen ze niet. Dat wat nu zo vanzelfsprekend is, was ooit als een welkom cadeau dat je blij in ontvangst nam, je was enthousiast en dankbaar. Maar de vreugde was maar van korte duur. Uiteindelijk werd je cadeau iets wat gewoon bij je hoorde, het was er, vanzelfsprekend. Het viel en valt je niet eens meer op.
Veel relaties lijden aan vanzelfsprekendheden: het verdienen van het geld, de boodschappen doen, het huis opruimen, de kinderen naar de sport brengen, het ontbijt klaarmaken, koken, de gordijnen dichtschuiven, de kliko aan de straat zetten, de telefoon opnemen, de kattenbak verschonen, alles is logisch. De een doet dit, de ander dat. Niemand denkt erbij na, zo gaat het. Niet alleen zijn er veel dingen vanzelfsprekend geworden, de hele relatie is het. Vanzelfsprekend en gewoon. Inclusief hoe je elkaar aankijkt, kust, streelt, attent bent voor elkaar (of juist niet), hoe je het bed deelt, je weet al van tevoren hoe het gaat en je zit er waarschijnlijk nooit naast!
Je kan aardig lang drijven op deze routine, maar je kan er gif op innemen dat de relatie op een gegeven moment vastloopt. Het gebrek aan vuur en enthousiasme, aan verwondering en verrassing, aan dankbaarheid en waardering... uiteindelijk keelt het elke relatie. En niet alleen een liefdesrelatie, maar ook vriendschappen kunnen eraan kapot gaan.
Je hoort het vaak van mensen die hun relatie op de klippen (hebben) zien lopen. Ze verwijten het de ander maar vaak ook zichzelf: ze hebben alles in hun relatie laten versloffen, alles werd routine, alles werd gewoon. En ieders bijdrage aan de gemeenschap die ze samen hebben opgebouwd werd over en weer als volstrekt vanzelfsprekend beschouwd.
Natuurlijk is het logisch dat een relatie, een huishouden of gezin van ieder een bijdrage vraagt. Maar vaak wordt er niet eens een afspraak over gemaakt, nee, de dingen groeien op een bepaalde manier en de ander vindt het op een gegeven moment vanzelfsprekend dat het zo is. Heeft die ander er ineens een ander idee over, wil hij of zij het anders, dan is Leiden in last. Het doorbreken van de vanzelfsprekendheid zorgt vaak voor veel rumoer in een relatie en kan rekenen op het nodige onbegrip.
Als je zorgvuldig en met respect met je relatie, met elkaar wilt omgaan, is het wijs om samen de vanzelfsprekendheden de deur uit te bonjouren. Weg ermee! Niets in ons leven is vanzelfsprekend, het leven zelf is dat niet eens. Het is juist bijzonder dat de een het leeuwendeel van de financiën binnenbrengt. Het is bijzonder dat de ander bereid is om vaak te koken. Alles wat je doet, alles wat je betekent voor elkaar is bijzonder. Het is bijzonder dat je van elkaar houdt, dat je met elkaar wilt leven en delen.
Als je je geluk wilt oppoetsen hoeft je leven mogelijk niet zoveel anders te worden dan het nu is. Alleen je houding zou je kunnen veranderen. ‘Vanzelfsprekend’ inruilen voor ‘bijzonder’, dat maakt je per definitie gelukkiger. Openstaan voor veranderingen in de vaste patronen in je relatie, dingen eens omdraaien. Elkaar verrassen, je bewust zijn van je routine en daar zo nu en dan samen de bezem doorhalen. Waardering voor en dankbaarheid naar elkaar voelen en uiten, je hebt het zo nodig...
Een grote schoonmaak in je relatie, dat houdt ‘m fris en verrassend.
UIT HET BOEK 'ACHTER ELK GELUKKIG LEVEN STAAT EEN OVERVOLLE KLIKO'