Het nieuwe jaar 2016 staat te trappelen om zijn entree te maken. Een nieuw jaar, een schone lei, nu gaat het gebeuren. Elk nieuw jaar houdt beloftes in. Het oude jaar kan bij het vuilnis, dat heeft z’n werk gedaan. Niet zo best wat jou betreft, want het heeft je niet geholpen om je richting te vinden, om houvast te krijgen. Dat gaat dus in het nieuwe jaar gebeuren. Hoop je. Iedereen gunt het je, vrienden proberen je moed en vertrouwen in te pompen, het komt echt allemaal goed. Terwijl je bij al die goedbedoelde nieuwjaarswensen dankbaar ja knikt denk je misschien wel bij jezelf: het wordt toch niks in 2016! Een slecht begin van dat zogenaamde hoopvolle jaar.
Volg je hart! Dat is wat sommige mensen je hartstochtelijk toeroepen. Volg je hart! Dat is de oplossing van alle problemen. Als je niet weet wat je wilt, ga je gewoon in je hart te rade. Daar ligt de oplossing. Wat jij niet weet, weet je hart. Zeiden ze dat maar niet, want nu ga je je nog schuldig voelen ook. Want je hebt geen idee wat je hart zegt, je wist niet eens dat je hart iets zeggen kon.
Je hart kan dingen pas aangeven als het wagenwijd openstaat. En dat staat het niet als je het gevoel hebt dat je vastloopt, als je niet weet wat je wilt. Integendeel, je klopt op een deur die door jezelf ooit in het slot is gegooid. En je weet dat, als de poort echt open zou gaan, je geconfronteerd wordt met je diepste wezen, met je borrelende verlangens, met een wereld waar je bang voor bent. En terecht ook, wat er in ons hart leeft, wat te lang achter slot en grendel heeft gezeten, is in veel gevallen tegenstrijdig aan alles wat je nu bent, waar je nu in gelooft, hoe je nu denkt, hoe je nu je leven leidt.
Luisteren naar je hart, als je die stem echt de ruimte geeft, brengt het wel heel veel aan het wankelen. Het zorg voor verwarring in je eigen leven en dat van anderen. Niemand weet goed wie je nu bent. Degene met het gesloten hart kennen ze, ze weten hoe je denkt en doet. Maar jij, met een hart waarvan je de poorten hebt opengebroken, wie ben je, vragen velen zich af? Het is wennen, voor jezelf en anderen.
Als je je hart openzet, heb je gekozen voor een gelukkig leven, waarin je je nooit meer hoeft te verstoppen. Waarin je voor honderd procent jezelf kunt zijn. Waarin plaats is voor alles en iedereen. Waarin oprechtheid, medegevoel en mededogen, mildheid en liefde voluit tot ontplooiing kunnen komen. Waarin je nooit meer zult vastlopen, waarin geen vraag meer bestaat als ‘Wat wil ik?’.
En nu even terug naar het begin. Je voelt je klem in je leven, weet het gewoon niet meer. En je hart heeft ook al geen antwoord. Wat nu? Besef dat het leven moeilijk is en niet zo’n beetje ook. Besef dat eigenlijk niemand zonder hulp zijn leven kan leiden. Natuurlijk, er zijn mensen genoeg die zeggen dat ze geen hulp nodig hebben. Dat ze het echt allemaal alleen aankunnen. Laat je niet misleiden, het is niet waar.
Iedereen kan in zijn leven een helpende hand goed gebruiken, iedereen. Als je vastloopt, zoek hulp. Van een vriend of vriendin, een familielid, van een coach, in ieder geval van iemand voor wie je je niet hoeft te verbergen, met wie je vrijuit kunt praten. Laat hij of zij je helpen je hart te openen, stukje bij beetje. Wees niet bang, heb vertrouwen.
Dankzij die hulp kom je op de allermooiste plek in je leven. Je hart. Dat is wat ik je zo gun in het nieuwe jaar 2016. En dat is wat de wereld zo nodig heeft: mensen die hun hart hebben opengezet. Jij, hopelijk jij...
Jan Jaap van Hoeckel