Is that all there is? Die vraag veronderstelt dat je leven je een beetje overkomt, dat je genoegen moet nemen met dat wat er op je pad komt, het is niet anders. En in de vraag klink vooral iets door van: het was tot nu toe eigenlijk een beetje suf en saai, niks spannends en meeslepends aan.

Dus eigenlijk is het een rare vraag, je staat nu eenmaal niet buiten je eigen leven. Integendeel. Je leven is van jou, jij leidt het, jij bepaalt hoe het gaat, dag na dag, jaar na jaar. Jij mag het zeggen. En als je tegen je veertigste terugkijkt en je vindt dat het wel wat spannender had gemogen, mag je dat jezelf aanrekenen. Er is geen ‘there’, er is alleen maar ‘you’!

Het zou natuurlijk kunnen dat je er veertig jaar over gedaan hebt om te ontdekken dat jij de baas bent over je eigen bestaan. Dat jij de touwtjes in handen hebt. Alleen jij en niemand anders. Dat zou de uitdrukking kunnen verklaren dat het leven bij veertig begint.

Is that all there is? Jij bent de enige die het antwoord geeft. Ben je niet echt tevreden maar zeg je desondanks yes, dan word je leven er de komende jaren niet vrolijker op. Zeg je no!, verbeuzel dan niet te veel tijd met omkijken maar ga aan de slag.

Plavei je nieuwe weg met goede voornemens. Ballast, onechtheid en onoprechtheid, weg ermee. Passiviteit, het leven over je heen laten spoelen, stop ermee. Leef je leven actief en zelfbewust. Doe, pak, vorm, geniet, voel jezelf verantwoordelijkheid voor alle dagen, alle jaren die nog komen gaan. Maak van je leven een spannend en waardevol boek. En weet zeker dat je nooit meer zult zeggen: Is that all there is? Als je de verantwoordelijkheid neemt voor je eigen leven ben je toe aan een betere vraag: Is that all I did?

Ouder worden. Ja, maar ik krijg wel een oude kop en mijn lijf is ook niet meer wat het geweest is... Zeker, je lichaam wordt ouder, dag na dag. Dat is onvermijdelijk, en juist daarom is het zo zinloos om je daar zorgen over te maken. Alsof iedereen boven de veertig lelijk is... Richt je op je geest, houd die jong en flexibel, daar heb je wel zeggenschap over. De energie die je daarin steekt is goed besteed en per definitie lonend.

Ouder worden, bewust van alles wat je doet en denkt, het kan zo mooi zijn. Je tijd goed gebruiken, telkens weer schiften, wat is waardevol en wat niet, je leven wordt steeds belangrijker, steeds leuker. Vrijer.

Ik noem een voorbeeldje. Je drift om jezelf onmisbaar te maken ligt nu zo langzamerhand wel achter je. Jezelf en anderen te bewijzen hoe goed je bent, hoe belangrijk je bent, dat maakt je geen spat gelukkiger. Stop er gewoon mee. Je bént belangrijk, twijfel daar niet aan. In plaats van jezelf onmisbaar te maken, kun je beter streven naar misbaarheid: eindelijk, niemand heeft je echt nodig, niemand hangt aan je of claimt je, en andersom. Heerlijk, vrij! ‘Niet nodig hebben’ betekent echter niet dat je niet zou kunnen genieten van de liefde en aandacht van anderen. Maar de vanzelfsprekendheid, de noodzaak kan beter overboord.

Ga er eens voor zitten en kijk waar je nog kunt sleutelen aan je leven. Er is nog veel te doen waarschijnlijk. En je hoeft geen veertig te zijn om aktief en bewust met je leven om te gaan. Hoe eerder je eraan begint hoe langer je kunt genieten van al het moois waarvan je zelf in veel gevallen de bron bent. En vraag je tijdens de rit: Is that all I did? dan hoop ik dat je blij glimlacht...

Jan Jaap van Hoeckel, coach

AFKOMSTIG UIT HET BOEK 'WIE HEEFT ONS IN GODSNAAM GELEERD DAT REGEN SLECHT WEER IS?'