Dit jaar was het direct raak: toen ik het beest riep kwam het in rappe draf op me af. Ongelooflijk, een half jaar niet gezien... Binnen de kortste keren arriveert er dan een aanstaande eega. Dit jaar produceerden ze drie nesten, het tweede werd door een of ander dierlijk vandaal voortijdig vernield en verorberd. Uiteindelijk zwom hier een vrolijke kudde in mijn vijver die mij heeft ontdekt als voedselleverancier. Tamme waterhoentjes, dat zie je niet vaak. Vrolijk sprongen ze op mijn schoot om het brood uit mijn vingers te grissen. Overigens zijn het net varkens: ze eten alles wat los en vast zit, druiven, kersen, bessen, mango’s, kaas, aardbeien, frambozen, banaan, sinaasappel, ze zijn er dol op, net als ik. Nu, eind oktober 2010 is er nog een enkeling over, de anderen hebben kennelijk een nieuw stekje gevonden. Ben benieuwd wie er zich in maart gaat melden.