goed in je vel.nl

Columns om op te kauwen. Wie gelukkig wil worden moet in elk geval de wil hebben om diep na te denken. Waarom doe ik zus of doe ik zo? Hoe logisch zijn bepaalde dingen? Kan het anders? Word ik hier gelukkig van? Hoe groter je bewustzijn, hoe meer kans je hebt op een gelukkig leven. De columns hieronder gaan over alledaagse dingen die je ongetwijfeld herkent. Hopelijk stimuleren ze je om eens flink op het aangesneden onderwerp te kauwen. En zijn ze uiteindelijk een bron van inspiratie in je dagelijks leven.

Je laat je nieuwe jaar toch niet verpesten door goede voornemens?

Vanaf 1 januari ga ik voortaan vegetarisch eten had Daphne bedacht, ze wist het zeker. En zo had ze nog wel meer goede voornemens. Op 3 januari staat ze in de supermarkt bij de vegetarische producten. Ze pikt er wat aantrekkelijke verpakkingen uit en… o ja, nog een gehakt biefstukje voor haar partner, want die had zich niét voorgenomen om het vlees af te zweren. En zo staat ze in de keuken twee verschillende maaltijden te bereiden. En de dag erop weer, en dan weer… Het is al snel een beetje afzien. Ze baalt, voelt zich onbehaaglijk, maar ja, ze heeft het zich voorgenomen en ze wil zich vooral niet laten kennen. Dus zeult ze zichzelf voort in het leven, wat haar met de dag meer gaat tegenstaan. En voordat de maand om is geeft ze er de brui aan. Aan tafel zit haar partner er meesmuilend bij, hij wist het wel, zei hij weinig tactvol. Dat was aanleiding voor een stevige woordenwisseling… Zie je het voor je? Zo zou het kunnen gaan. 

Je vult de decembermaand met nadenken over je goede voornemens. Ja, per 1 januari ga ik afvallen. Ik ga stopen met roken. Ik ga voortaan wat eerder naar bed. Ik ga vegetarisch eten. Ik ga meer fietsen. En als de sportschool weer open is ga ik er voortaan elke week naartoe.. Ik ga dit, ik ga dat…

En dan is het zover: 1 januari. Vanaf nu gaat het gebeuren. En in veel gevallen kun je er gif op innemen dat je voornemens als sneeuw voor de zon verdwijnen. Want hoe ingewikkeld is het om diep ingesleten patronen te doorbreken, om weer nieuw ritme in je leven te vinden. 

Goede voornemens, daar is niks mis mee. Het is goed dat je je leven kritisch beziet en constateert dat je bepaalde dingen best anders zou kunnen doen. Voor je eigen gezondheid. Voor de gezelligheid thuis. Voor het milieu. Voor de aarde. Voor de lieve vrede. Voor wat dan ook. En het is prachtig als je op een gegeven moment je denken laat doorgroeien naar doen. Aanpakken, dat wordt het nieuwe devies. Maar op 1 januari? 

Het is raar, deze traditie. Want je leven laat zich niet zo in stukken hakken, dingen gaan geleidelijk. Stoppen met roken, minder of geen vlees eten, meer op de fiets, dat moet in je groeien, langzaam, voorzichtig. Belangrijke veranderingen in je leven, daar leef je naartoe, die ontstaan organisch, zeker als je jezelf serieus neemt. Kleine stapjes in je denken en voelen, totdat je tegen jezelf kunt zeggen dat je er werkelijk aan toe bent. Dat is het moment om de daad bij het woord te voegen. Niet eerder, niet later. Precies dan. En er is er maar één die dat moment bepaalt, en dat ben jij. Niet de tijd, het jaar, je partner of de buren, nee het is jouw leven, jij bent degene die daar verantwoordelijk voor is. 

Hoe raar dat je je met dit soort beslissingen al van tevoren bepaalt dat je er op 1 januari aan toe bent. Het is bijna wel zeker dat dat niet zo is. Dus dan wordt het worstelen geblazen in het begin en niet zo zuinig ook. Dat wat heel leuk en fijn had moeten zijn, zo’n nieuw tintelfris jaar, wordt een straf. Het succes van de stap die je zet hangt af van de tijd die je jezelf hebt gegund om ernaar toe te groeien. En bijna nooit heb je dat punt op 1 januari bereikt.

Laat je niet opjutten door al die stugge goedevoornemers die 1 januari tot magische datum hebben verklaard. Dat is het niet, het is in wezen gewoon een dag als alle andere.

Kom, laat je jaar niet verpesten door goede voornemens. Geniet je leven, blijf kritisch op jezelf, wees goed voor jezelf en voor hen die je liefhebt. En ja, zet stappen om de dingen die beter kunnen, ook daadwerkelijk te veranderen, dat zou je sieren. Maar groei er naartoe en neem het besluit pas als je aan alles voelt dat je er daadwerkelijk aan toe bent.

Géén voornemens, misschien is dat wel het mooiste voornemen voor 2022!

Jan Jaap van Hoeckel, coach

 

Lees verder ↓
Deel via Facebook LinkedIn Twitter

Reactie plaatsen

Naam*
Email*
Reageer*
Neem aub de letters van de captcha over*
captcha
Je e-mailadres wordt niet geplaatst
Inklappen ↑

Luister niet naar ouderen!

Waar gebeurd. Ik ontmoette op straat een jonge vrouw met haar zoontje van een jaar of vijf. We zijn vrienden maar zien elkaar niet zo vaak, helaas. We hadden een levendig gesprek en zomaar tussendoor keek ik het jongetje aan en vroeg hem: Ben jij altijd wel gehoorzaam aan je ouders? Met blije ogen zei hij ferm: ja meneer! Ik glimlachte en zei vriendelijk: Dat moet je niet doen! Je moet niet altijd luisteren naar je vader en je moeder! De jonge vrouw verstrakte: Wat zeg je nou? Hoezo moet mijn kind niet altijd naar mij luisteren?

Ik legde het haar uit. Kijk, als jonge kinderen altijd maar gehoorzaam zijn, altijd maar precies doen wat hun ouders zeggen, dan creëer je grijze muizen. Van die mensen die te gemakkelijk ja en amen zeggen. Die bang zijn om hun eigen mening te geven en om hun eigen weg te gaan. Die altijd heel gehoorzaam doen wat anderen zeggen, geen nee kunnen zeggen. Dat hebben ze van hun ouders geleerd. Ze keek me enigszins verward aan. Kinderen moeten juist af en toe ongehoorzaam zijn, zei ik, niet altijd doen wat hun ouders zeggen, hun eigen weg zoeken, weerstand durven bieden, fouten maken, de strijd aangaan. Dat levert pas echt wat op. Dat worden mensen die niet bang zijn van wat anderen vinden, die de moed hebben een eigen richting in te slaan, die ver komen en allesbehalve grijs zijn!

 De vriendin vond het lastig, dit gesprek en gaf toe dat ze nog nooit zo had gekeken. En ja, het had wel iets bij haar getriggerd en zou er zeker nog over nadenken. En zo gingen we weer uit elkaar.

Ook in onze jaren als jongeling en volwassene speelt dit. Het is o zo verstandig goed te luisteren naar ouderen, moeten we vaak horen. Zij hebben al zoveel bagage, daar kun je wat van opsteken. En als je dat niet doet, dan ben je eigenlijk een oen. Alle kennis en ervaring van ouderen is kostbaar, die laat je toch niet verloren gaan? Daar kunnen nieuwe generaties flink van profiteren.

Ja, het is waar, je kunt van ouderen wel iets leren. Kunt. Maar zeker is dat niet. Er zijn genoeg ouderen die niets of nauwelijks iets te vertellen hebben. Die hun leven leiden en hebben geleid, dingen hebben ervaren, kennis hebben opgedaan en gedachten hebben ontwikkeld die voor henzelf kennelijk van belang zijn, maar waar anderen niets mee kunnen. Ouderdom maakt mensen niet vanzelfsprekend wijs. En de kennis die ze hebben is niet per definitie iets waar een ander wat mee kan.

Natuurlijk, er zijn ouderen die barsten van de interessante levenservaring, die veel hebben meegemaakt wat voor een ander van belang kan zijn, die een vakkennis hebben opgedaan waar je u tegen zegt. Dus als jongere is het wijs om je oren wijd open te zetten en er je voordeel mee te doen. Maar toch… zelfs al heeft een oudere veel te vertellen, is het voor een jongere niet verkeerd om zich er soms niets van aan te trekken. En ondanks de wijze raadgevingen toch maar de dingen op de eigen manier te doen, die je zelf beter acht. Ik zal je uitleggen waarom.

Mensen moeten fouten maken. Fouten maken is de snelkookpan van ons leven. Door het maken van fouten leren we sneller, leren we beter en leren we meer dan door goede raad. Je moet dus ook de kans krijgen om die fouten te maken, om eigenwijs je eigen weg te gaan, om te struikelen en de pijn te voelen. Vraag maar aan iedereen die al een stuk van zijn leven achter de rug heeft, zeker weten dat die het meeste geleerd hebben van hun uitglijders, van vallen en opstaan.

De wijsheid en de kennis van ouderen is wel van belang om aan te horen en in je op te slaan. Ook al luister je er niet naar in de zin dat je niet doet wat de ander vindt dat je zou moeten doen, dan is het toch een bruikbare referentie. Ongetwijfeld komt het moment dat je fors de mist indraait en dat je dan de woorden van de ander herinnert. Wie weet kun je er dan alsnog iets mee…

En dan nog iets. Ouderen kunnen juist zoveel van jongeren leren, dat wordt al te makkelijk vergeten! Hun wereld is nog niet zo gevormd en soms zelfs misvormd als die van ouderen. Ze kijken onbevangener, maken veel mee, beleven alles vaak intenser. En hebben een mening die van belang is. Zij dragen nog niet de ballast mee van een lang verleden. Wie echt wil weten hoe de wereld eruitziet, kan van jongeren veel opsteken. Goed luisteren naar jongeren – zelfs naar de kleinste kinderen - werkt bovendien heel verbindend. Aandacht, de tijd nemen, een luisterend oor, je verdiepen in datgene wat de ander zegt, je openstellen, willen leren… een oudere die zich op deze manier opstelt, die zijn hart zo wagenwijd openzet, houdt zijn of haar geest jong en elastisch en overbrugt de generatiekloof.

De wereld wordt er mooier van.

 

Jan Jaap van Hoeckel

 

 

Lees verder ↓
Deel via Facebook LinkedIn Twitter

Reacties

ank | 30 november 2020

Er zijn wijze ouderen en domme jongeren er zijn domme ouderen en wijze jongeren er zijn mensen met interesse in elkaar en dan maakt leeftijd niet uit. Wanneer een mens geen interesse heeft in de ander is er geen verbinding en loopt men elkaar voorbij. Maar interesse straal je uit daardoor ontstaan de mooiste lessen van leven zomaar onderweg met een onbekende. Prachtig, wanneer je er voor open staat!

Reactie plaatsen

Naam*
Email*
Reageer*
Neem aub de letters van de captcha over*
captcha
Je e-mailadres wordt niet geplaatst
Inklappen ↑

Een pijnlijke confrontatie

Onlangs een lang gesprek gevoerd met collega/vriendin Asha Lalai. Collega klinkt wel zwaar, we zijn al jarenlang met elkaar verbonden en hebben een hechte vriendschap ontwikkeld. Asha houdt zich, net als ik, bezig met geluk. Ze is op dat gebied een gekende persoonlijkheid in binnen- en buitenland. Zij heeft de Nederlandse afdeling van Action for Happiness opgericht, een internationale organisatie die zich ten doel stelt om geluk wereldwijd te verspreiden. Op 25 mei organiseren we samen voor geïnteresseerden een workshop over geluk in mijn paradijselijke tuin in Gemonde.

Ons gesprek ging over dat wat zij had meegemaakt op een school ergens in Nederland. Zij was gevraagd door Conchita Lopez Vega van het bedrijf WOWMundo, om samen met haar met de leerlingen van die school te praten over geluk en hen praktische handvatten aan te reiken waar ze wat mee zouden kunnen. Die confrontatie met dat jonge volk tussen de 13 en de 15, viel haar in eerste instantie niet mee. Ze waren snel afgeleid, waren druk met hun telefoon, deden uiterst ongeïnteresseerd, afstandelijk en gereserveerd en keken haar bij het binnenkomen van de klas niet eens aan. Hoe krijg ik dit in de hand, vroeg zij zich af?

Ze richtte zich tot hen en zei: “De echte vraag is niet waarom ik hier sta, maar waarom zijn jullie hier? Denk daar eens over na?” Vervolgens werd ze zeer rechtstreeks en persoonlijk: ‘Wie van jullie kent iemand in zijn of haar directe omgeving die met een burn-out thuis zit? Ga even naar binnen bij jezelf, denk goed na en als je iemand kent, hou dat dan goed vast.”

Na een kleine denkpauze stelde ze de tweede vraag: “Wie van jullie kent iemand in zijn of haar directe omgeving die last heeft van depressiviteit, die zich vaak negatief en depressief voelt?” En ook nu vroeg ze of ze zich daar even in wilde verdiepen en als ze iemand wisten, om dat vast te houden.

Het werd stiller en stiller in de klas, de telefoons waren ineens minder belangrijk, de afstandelijkheid verdween, je zag ze zich verdiepen in hetgeen hen gevraagd werd. “Ik heb nog een vraag,” zei Asha, “Wie van jullie kent iemand die worstelt met het leven, die zich voortdurend afvraagt hoe hij of zij uit het leven zal stappen, die het leven écht niet meer ziet zitten? Misschien ken je zelfs iemand die die keus heeft gemaakt en er niet meer is?”  Die vraag kwam hard aan, merkte ze.

“En nou mijn laatste vraag: Als je inderdaad iemand kent die lijdt aan een burn-out, die zich rot en depressief voelt, die worstelt met het leven en aan zelfmoord denkt, of dat misschien al gedaan heeft, zou je dan je hand op willen steken?”

Ik hoorde de schrik en het ongeloof nog in haar stem toen ze vertelde wat er gebeurde. Er waren 31 kinderen, zoals gezegd van 13 tot 15 jaar, zo jong nog, en alle 31 staken ze hun hand op. Zwijgend en zichtbaar aangeraakt. “Kijk nu eens om je heen, kijk naar je vrienden, vriendinnen, klasgenootjes, voel goed wat hier gebeurt. Dit is de reden dat ik hier voor jullie sta, en drie dagen lang met jullie ga praten over het leven en geluk. Omdat ik jullie dit niet gun, deze pijn, dit verdriet, deze frustratie, dit wil ik niet voor jullie, dit wil ik voor niemand.”

De klas was doodstil, je kon een speld horen vallen, vertelde Asha. Het relaas stopte met haar laatste woorden tegen deze jonge mensen: “Hier gaat het om in mijn leven, dit beweegt me om te praten over geluk, om alles te delen wat ik weet van en over geluk en om anderen, dus ook jullie te kunnen helpen om bewust te kiezen voor een gelukkig leven!”

Pfff.., ik was onder de indruk van deze gebeurtenis en schrok met haar van de pijn waarmee deze kinderen, zo jong nog, worden geconfronteerd. Ze vertelde dat Conchita en zij drie dagen lang voor een uiterst geïnteresseerde groep kinderen hebben gewerkt, wég drukte, wég telefoon, wég afstandelijkheid. We waren het met elkaar eens: dit incident toont weer eens aan hoe noodzakelijk het is om mensen, hoe jong ze ook zijn, mee te trekken op het pad naar geluk, om ze wegwijs te maken en concrete handvatten aan te reiken. En ze vooral hoop en vertrouwen te geven dat ook voor hen een gelukkig leven is weggelegd.

Jan Jaap van Hoeckel 

Lees verder ↓
Deel via Facebook LinkedIn Twitter

Reacties

Bert | 13 mei 2019

Schrikbarend verhaal, maar wat een prachtige introducite

esther Bloemendaal | 13 mei 2019

Indrukwekkend…. Je gunt het ze niet. Je jeugd zou eigenlijk zorgeloos moeten zijn. Maar de werkelijkheid is helaas anders. Mooi die workshop!

Leidie | 15 mei 2019

Schokkend verhaal! Maar ook indrukwekkend hoe Asha contact maakte met de leerlingen! Goed dat er in deze tijd aandacht aan wordt besteed op (sommige) scholen en op andere plaatsen. Is m.i. hard nodig!

Reactie plaatsen

Naam*
Email*
Reageer*
Neem aub de letters van de captcha over*
captcha
Je e-mailadres wordt niet geplaatst
Inklappen ↑

Je laat je nieuwe jaar toch niet verpesten door goede voornemens?

Misschien moet er maar weer eens een traditie overboord. Veel tradities zijn voor sommigen een ware beknelling, maar ja, omdat het een traditie is, is het heilig. En daar aankomen is voor velen dus heiligschennis. Maar leven is vooral loslaten, hoe meer je loslaat hoe heerlijker je leven is. Niks moet, alles mag. Daar ben je volwassen voor geworden, eindelijk je leven kunnen en mogen leiden zoals je dat zelf wilt.

1 januari, nieuwjaar. Je vult de decembermaand met nadenken over je goede voornemens. Ja, per 1 januari ga ik afvallen. Ik ga stopen met roken. Ik ga voortaan wat eerder naar bed. Ik ga minder vlees eten. Ik ga meer fietsen. Ik ga voortaan elke week naar de sportschool. Ik ga, ik ga, ik ga…

En dan is het zover: 1 januari. Vanaf nu gaat het gebeuren. En in veel gevallen kun je er gif op innemen dat je voornemens als sneeuw voor de zon verdwijnen. Want hoe ingewikkeld is het om diep ingesleten patronen te doorbreken, om weer nieuw ritme in je leven te vinden.

En daar stond Marijke op 2 januari in de supermarkt bij de vegetarische vleesproducten. Ze neemt wat aantrekkelijk aangeklede verpakkingen mee. O ja, en een gehakt biefstukje voor haar partner, want die had zich niet voorgenomen om het vlees te laten staan. En zo staat ze in de keuken twee verschillende maaltijden te bereiden. Het is al snel een beetje afzien. Ze baalt, voelt zich onbehaaglijk, maar ja, ze heeft het zich voorgenomen en ze wil zich vooral niet laten kennen. Dus zeult ze zichzelf voort in het leven wat haar met de dag meer gaat tegenstaan. En voordat de maand om is geeft ze er de brui aan. Aan tafel zit haar partner er meesmuilend bij, hij wist het wel, zei hij weinig tactvol. En dat was aanleiding voor een stevige woordenwisseling…

Goede voornemens, daar is niks mis mee. Het is goed dat je je leven kritisch beziet en constateert dat je bepaalde dingen best anders zou kunnen doen. Voor je eigen gezondheid. Voor de gezelligheid thuis. Voor het milieu. Voor de aarde. Voor de lieve vrede. Voor wat dan ook. En het is prachtig als je op een gegeven moment je denken laat doorgroeien naar doen. Aanpakken, dat wordt het nieuwe devies. Maar op 1 januari?

Het is raar, deze traditie. Want je leven laat zich niet zo in stukken hakken, dingen gaan geleidelijk. Stoppen met roken, minder of geen vlees eten, meer op de fiets, dat moet in je groeien, langzaam, voorzichtig. Drastische veranderingen in je leven, daar leef je naartoe, die ontstaan organisch, zeker als je jezelf serieus neemt. Kleine stapjes in je denken, totdat je tegen jezelf kunt zeggen dat je er werkelijk aan toe bent. Dat is het moment om de daad bij het woord te voegen. Niet eerder, niet later. Precies dan. En er is er maar één die dat moment bepaalt, en dat ben jij. Niet de tijd, het jaar, je partner of de buren, nee het is jouw leven, jij bent degene die daar verantwoordelijk voor is.

Hoe vreemd dat je je met dit soort beslissingen al van tevoren bepaalt dat je er op 1 januari aan toe bent. Het is bijna wel zeker dat dat niet zo is. Dus dan wordt het worstelen geblazen in het begin en niet zo zuinig ook. Dat wat heel leuk en fijn had moeten zijn, zo’n nieuw tintelfris jaar, wordt een straf. Het succes van de stap die je zet hangt af van de tijd die je jezelf hebt gegund om ernaar toe te groeien en dat is in de meeste gevallen niet 1 januari.

Laat je niet opjutten door al die fanatieke goedevoornemers die 1 januari tot magische datum hebben verklaard. Terwijl de dagen zich notabene gewoon aaneenrijgen, de ene dag is als de andere, we hebben er alleen een naam aan gegeven, maar dat maakt de dagen nog niet anders!

Kom, laat je jaar niet verpesten door goede voornemens. Geniet je leven, blijf kritisch op jezelf, wees goed voor jezelf en voor hen die je liefhebt. En ja, zet stappen om de dingen die beter kunnen, ook daadwerkelijk te veranderen, dat zou je sieren. Maar groei ernaar toe en neem het besluit als je aan alles voelt dat je er daadwerkelijk aan toe bent. Misschien is dat wel en mooi voornemen voor 2019…

Ik gun je een gelukkig leven.

Jan Jaap

Lees verder ↓
Deel via Facebook LinkedIn Twitter

Reacties

Dorien van Weert-Verhagen | 30 december 2018

Ik herken me gelukkig niet in die traditie die je beschrijft. Leef met de dag, weken, maanden, jaaaren...

Reactie plaatsen

Naam*
Email*
Reageer*
Neem aub de letters van de captcha over*
captcha
Je e-mailadres wordt niet geplaatst
Inklappen ↑

Hou op met je goede wensen, doe iets!

Zo tegen het einde van het jaar word je overladen met goede, betere en beste wensen. En ook jij bent er waarschijnlijk scheutig mee. Daarover nadenkend heb ik steeds meer de neiging om te roepen: hou daar nou eens mee op! Natuurlijk zijn de bedoelingen goed, aardig en lief, daar twijfel ik geen moment aan. Maar toch, al dat gewens brengt ons geen stap dichter bij ons geluk. Want het blijft bij wensen, niemand komt je geluk aanreiken. Dat kan ook niet, geluk zit in jezelf, is van jezelf en jij alleen kunt ervoor zorgen dat je een gelukkig mens wordt.

In plaats van je geluk te wensen zou ik willen zeggen: Doe iets! Ga aan de slag, wacht niet af, geluk gaat nu eenmaal niet vanzelf. Een gelukkig leven is werken geblazen. Werken aan jezelf met name. Dus als je ook zo vol bent van een gelukkig kerstfeest en een gelukkig 2019, waarom dan niet de daad bij het woord voegen?

Als je niet gelukkig bent, heb je dus problemen, dat kan niet anders. Het eerste wat je te doen hebt is die problemen in jezelf op te sporen, ze te analyseren, te erkennen en ermee aan de slag te gaan. Kleine stapjes, stuk voor stuk, het makkelijkste probleem eerst. Heb je ze allemaal overwonnen, dan ben je in wezen waar je zijn moet. Maar niet alle problemen zijn altijd oplosbaar, zeg je misschien. Je hebt er vaak anderen voor nodig, die ook mee moeten werken, en als ze dat niet willen, houdt het op. Klopt. Maar dan los je het probleem op door het los te laten. Het is zoals het is, ook goed, maar belast jezelf er niet meer mee.

Hieronder zes stappen die je kunt zetten, eerlijk gezegd móet zetten, om je problemen te lijf te kunnen gaan en een gelukkig mens te worden. Ik noem ze de zes hoofdschakelaars. Zet ze om, stuk voor stuk, doe het rustig, werk aan jezelf, oefen, kleine, kleine stapjes, dan struikel je het minst.

1.     Accepteer dat jij en jij alleen jezelf gelukkig kunt maken. Niets en niemand anders kan dat. Ook niet je geliefde, je ouders, je kinderen, je baas, je vrienden, niemand! Jij moet het doen. Dat is misschien slikken geblazen, maar als je dit niet accepteert zal je nooit gelukkig worden. Je hebt geen keus.

2.     Activeer je bewustzijn. Wordt opmerkzamer. Kijk, zie en voel wat er gebeurt in en met jezelf en bij en door anderen. Waarom doe je wat je doet? Wat zeg je eigenlijk? Ben je eerlijk naar jezelf en anderen? Kijk om je heen. Wat zie je, wat vind je ervan? Laat je hoofd werken, neem niks meer voor vanzelfsprekend aan. Donder je automatische piloot het raam uit. Een zo groot mogelijk bewustzijn maakt je kritisch, vooral ten opzichte van jezelf. Verbeter jezelf als het nodig is.

3.     De vraag is: wil je het echt! Durf je te antwoorden op die vraag die je aan jezelf stelt: Wil ik gelukkig worden? Wil ik het echt? Zeg je ja, besef dan wat dat inhoudt. Het gaat niet vanzelf, de weg naar geluk betekent: verandering. Dingen worden anders. Je verliest mensen om je heen, mensen gaan je misschien raar vinden. Misschien verlies je de partner waarmee het sowieso niet zo lekker loopt. Misschien je baan. Alles wordt mogelijk anders. Als je gelukkig wilt worden, ga je dat niet uit de weg. En als je echt iets wilt, gebeurt het!

4.     Bouw je negativiteit af. Elk mens stikt van de negatieve gedachten en daden. We hebben het vaak niet eens in de gaten. We serveren mensen soms wel heel makkelijk af, we oordelen en veroordelen, hebben direct een afkeurende mening. Jammeren om niks. Zeuren om niks, katten anderen af. Negativiteit is killing, we beschadigen er onszelf voortdurend mee. Stop ermee, wees je ervan bewust en corrigeer jezelf. Daar heb je o.a. je scherpe bewustzijn dus voor nodig.

5.     Wees niet bang, toon lef. Denk goed na over de stapjes die je zet in je dagelijks leven. Over de dingen die op je pad komen. Ze dwingen je soms tot beslissingen. Denk na en als je weet dat het nodig is om een bepaalde stap te zetten, doe het! Wees niet bang wat anderen daarvan vinden. Er is maar één maatstaf: wat vind ik er zelf van? Laat je niet misleiden door meningen van anderen, natuurlijk luister goed, maar blijf bij je eigen maatstaf. Soms sta je voor forse stappen, het uitmaken van een relatie, het vertrekken bij een baas, het verkopen van je huis, het verhuizen naar een andere plaats. Nee zeggen tegen iemand die gewend is dat je altijd ja zegt. Ga geen conflicten uit de weg. Worstel je er doorheen. Heb moed!

6.     En heb vertrouwen. Veel mensen die op weg gaan naar geluk, kunnen zich helemaal niet voorstellen dat het ook gaat lukken. Ze denken vaak, ja, ik heb al zoveel geprobeerd, dat lukt me toch niet. Als je dat maar blijft denken, krijg je vanzelf gelijk, dan gaat het inderdaad niet lukken. Heb vertrouwen, geloof in je innerlijke kracht, je weet niet half hoe sterk je bent en wat voor krachten er in je huizen. Je bent een goed mens, je bent van waarde, jij bent jij, precies goed zoals je bent. Je verdient respect en liefde van de mensen om je heen. En van jezelf. Vertrouw erop dat je inspanningen beloond worden. Het gaat je heel zeker lukken. Je wordt gelukkig.

Misschien ben je niet in staat om deze zes hoofdschakelaars in je eentje om te zetten. Maakt niet uit. Ga op zoek naar geestgenoten die dezelfde weg bewandelen, je kunt elkaar helpen en stimuleren. Je kunt elkaar zo nu en dan een duwtje geven  en je ervaringen uitwisselen. Stapjes zetten, waardering vinden, je kunt elkaar wapenen tegen de negativiteit van anderen, iemand die je even vasthoudt als je verdriet en pijn hebt. Want ja, de weg naar geluk doet vaak pijn. Daar moet je doorheen, het is niet anders. Kom je er echt niet uit, dan kun je zonodig bij mij aankloppen, dan geef ik je die duw wel. Of zoek een andere coach of therapeut. Maar doe iets! Daar gaat het om. DOE IETS!

Geniet van je kerstdagen en geniet zeker van je spannende en wervelende Doe-jaar!

Jan Jaap van Hoeckel

Lees verder ↓
Deel via Facebook LinkedIn Twitter

Reacties

Peter Ronkes Agerbeek | 25 december 2018

In plaats van 'gelukkig zijn' zo krampachtig tot doel te verheffen dat je er zelfs een gebruiksaanwijzing op los moet laten, is het misschien ook wel wat het leven gewoon over je heen te laten komen?

Jan Jaap | 26 december 2018

Dag Peter, De gebruiksaanwijzing is zo ingewikkeld niet. Het is raar dat wij dit soort dingen en inzichten niet bij onze opvoeding meekrijgen. Dat zou ons leven in het algemeen stukken overzichtelijker maken. Heel veel mensen die het leven over zich heen laten komen, raken in de problemen. Omdat ze toch een oordeel hebben over alles wat hen overkomt, waar ze dan weer over van streek zijn. Gemeen, oneerlijk, grof, ongemanierd etc. En heel wat van de gebeurtenissen in je leven worden uitgelokt door je eigen gedrag, nota bene. Als je eenmaal zover bent dat je inderdaad het leven accepteert zoals het zich aandient en daar vaak je schouders bij kunt ophalen, tja, dan ben je vergevorderd, dat heet wijsheid. De meeste mensen die ik ken zijn (nog) niet zo ver. Weet je, de meeste mensen die ik coach zijn niet zozeer bezig met gelukkig worden maar willen graag van hun sores af. Dat is wat er bij velen feitelijk speelt. En als je daarvan afwilt en daarop actie wilt ondernemen, dan kom je op een weg terecht die vanzelf tot een gelukkig leven leidt. Zo moet je het zien. Fijn dat je reageerde

anne | 26 december 2018

Ik ben het met Peter eens. Altijd gelukkig? Ik neem het leven per dag en geniet van wat er komt. Daar maak ik het beste van. En ja, dat is of valt niet altijd 'gelukkig'. Mijn gevoel bij deze column voelt opdringerig , alsof geluk altijd moét. Ik ben een bevoorrecht mens, tel de kleine zegeningen, terwijl het soms niet altijd meevalt. Van al het geluk dat er is vind ik het delen daarvan het mooist. Leef het geluk Jan Jaap en leef-geef het door Gelukkig nieuwjaar! Liefs.

Jan Jaap | 26 december 2018

Jammer dat je dit als opdringerig ervaart, Anne. Ik heb het hier over het fenomeen geluk. En dat staat los van de dagelijkse gebeurtenissen en ervaringen. Wat jij beschrijft zijn die leuke en niet leuke ervaringen, die heeft ieder mens, gelukkig of ongelukkig. Gelukkige mensen kunnen ook met de nare dingen en de shit in hun leven omgaan. Ongelukkige mensen niet. Dat is het grote verschil. Ik ven een gelukkig mens , dat ben ik al lange tijd en ja, ook ik ken pijn, verdriet en frustratie. Maar dat tast mijn gelukkig-zijn niet aan. Voelen en zijn zijn twee verschillende dingen. Zie mijn boeken over dit onderwerp. .

Reactie plaatsen

Naam*
Email*
Reageer*
Neem aub de letters van de captcha over*
captcha
Je e-mailadres wordt niet geplaatst
Inklappen ↑