Zitten we aan tafel, begint m’n dochtertje te jammeren dat ze haar eten niet meer lust, klinkt hij kwaad. Een beetje de standaardsituatie, elke ouder is hierin een ervaringsdeskundige.

Hij vervolgt: zegt mijn vrouw, ja kom, je hebt nauwelijks iets op, gewoon je bordje leegeten, niet zeuren; prima, denk ik en probeer niet te triomfantelijk te kijken. Maar ja, onze dochter laat zich toch niet zo gemakkelijk uit het veld slaan, en na twee hapjes vraagt ze zeurderig of het zo al genoeg is. Ik ga me er nu mee bemoeien en zeg boos dat ze niet zo moet zaniken maar door moet eten. De man kijkt me tevreden en verwachtingsvol aan. Ik reageer niet maar laat hem praten. Het vervolg laat zich raden: het kind begin te huilen en raakt langzaam maar zeker over haar toeren. De vrouw overziet de situatie en zegt kalm: nou goed, nog twéé hapjes en dan laat de rest maar staan.

Dit is een brug te ver voor de man. Eerst zeggen: opeten. En daarna: laat maar staan! Hoe kan iemand zo inconsequent zijn, zó voed je een kind niet op! Ik legde hem uit dat hij het naar mijn mening niet goed zag. Een vrouw heeft iets wat een man kennelijk ontbeert. Ze neemt een beslissing: kindlief moet haar bordje leegeten, dat is goed voor haar. Vervolgens ziet ze de situatie volstrekt uit de hand lopen, het kind raakt overstuur. Dus is ze toe aan een nieuwe beslissing: tot hier en niet verder, niemand is gebaat bij een overstuur kind, nou nog twéé hapjes en dan laat het verder maar. Mannen drukken op dat gedrag hun stempel: inconsequent. Maar is dat zo? Is het niet veel meer haarfijn aanvoelen hoe de situatie is en op basis daarvan een nieuwe beslissing nemen, ook al is die tegengesteld aan de vorige? Een navelstreng laat zich nu eenmaal niet doorknippen...

Zo voed je een kind niet op! Dat is de vraag. Ik vroeg hem hoeveel van zijn vrienden en vriendinnen zich volstrekt onopgevoed door het leven bewogen... Niet een, bekende hij. Ik kon hem verzekeren dat ze allemaal een in zijn ogen inconsequente moeder hebben gehad en waarschijnlijk een nogal consequente vader. Maar het heeft ze kennelijk niet gedeerd. De man keek verwonderd op. Hij had nog nooit op deze manier naar hun situatie gekeken, zei hij opgelucht. Tja, mannen kunnen nog veel van vrouwen leren...