Die gesprekken zijn lastiger voor mensen die voortdurend worstelen met de dingen in hun dagelijkse leven. Gelukkig zijn? Ze weten niet hoe dat voelt. Als ze ’s morgens opstaan, dan beginnen ze de dag al met een deken over hun hoofd. Gevangen in de mist die leven heet. Je moet in je kracht staan! Je moet genieten! Neem het leven niet zo zwaar... Het is boter aan de galg gesmeerd. Gelukkig, nee dat wordt je nu eenmaal niet op commando. Je hebt geen benul hoe je al je problemen de baas kunt worden, alle goede raad ten spijt. En gelukkig voelen? Dat lijkt helemaal onbereikbaar.

Het manco van veel geluksadviseurs is dat er zoveel wol in hun taal zit. Als je je niet gelukkig voelt kun je geen touw aan hun woorden vastknopen. Je moet in je kracht staan!  Ik lees en hoor dat vaak maar wat is dat in vredesnaam? In mijn kracht staan, hoe doe ik dat? Kan ik dat nu onmiddellijk? Of: Geluk komt van binnenuit. Ja?  Leven in het hier en nu. De toehoorder heeft waarschijnlijk het gevoel dat hij met al zijn problemen wel degelijk in het hier en nu leeft. Geluk is zelfacceptatie. Versterk je flow-ervaring.

Soms denk ik wel eens dat zulke kreten alleen maar begrepen en gevoeld worden door de beroepsgroep zelf. Jargon voor vakgenoten. Zulke adviezen helpen je waarschijnlijk geen stap verder. Als je je niet gelukkig voelt en je wilt van dat onbestemde en vooral rotte gevoel af, dan wil je actie, er moet gewoon iets gebeuren en wel onmiddellijk. Geen kreten, stappen zetten, dat is wat je wilt.

Ik had het genoegen een voorstelling bij te wonen van Ali B, onze aardige rapper. Hij hield een lang betoog over hoe het komt dat we zo moeilijk gelukkig kunnen worden. Hij had het over onze hersens en hoe delen daarvan elkaar in de weg zaten. Het klonk ingewikkeld maar het was vooral leuk. Zijn eindconclusie maakte wel indruk op me. Ons geluk bereiken we niet met grote stappen, hoe graag we dat ook zouden willen. Nee, kleine stapjes, voetje voor voetje, zo kom je uiteindelijk bij je geluk. Dat zegt Ali B, een geluksadviseur naar mijn hart.

Kleine stapjes, dat wil je niet horen als je geen zin meer hebt in je sores, als je schoon genoeg hebben van het geshit in je leven. Grote stappen, nu direct, dat wil je. En daar gaat het mis! Je pakt je grootste probleem als eerste aan, je doet je best, je schuift uit. Weg moed, weg vertrouwen. Zie je wel, het gaat niet. Had je maar naar Ali B geluisterd... Kleine stapjes, daar zit het geheim. Vandaag zet je het eerste als je wilt.

Als je je problemen aan wilt pakken moet je ze eerst op een rij zetten. Wat zijn ze precies? Probeer ze te benoemen, schrijf ze op. Allemaal. En zet ze vervolgens opnieuw op een rij. Van groot naar klein, probeer het. Wat is je grootste probleem? Wat vind je zelf minder groot, wat klein? Pak vervolgens je allerkleinste probleem aan, ga ermee aan de slag en laat alle andere problemen voor wat ze zijn. Roep zonodig de hulp in van iemand die dicht bij je staat. Worstel je door je kleine probleem heen. En proef de overwinning! Dit smaakt naar meer. Pas als je het eerste overwonnen hebt, pak je het tweede aan, het op een na kleinste. Enzovoort. Kleine stapjes, dat wel. Maar je bent tenminste op weg naar betere tijden.

Nee, deze stapjes alleen zijn niet genoeg. Er is nog wel meer te doen. Maar het is een begin. Ik spreek regelmatig met mensen die niet goed in hun vel zitten. Niet één was op het idee gekomen de problemen eens echt op een rij te zetten. Terwijl het eigenlijk zo simpel is. Als je je niet gelukkig (genoeg) voelt en je wilt het dolgraag worden, kun je vandaag nog aan de slag. Gelukkig.